Κριτική του Θεωρητικού-Ιστορικού τέχνης Λεόντιου Πετμεζά για τη ζωγράφο Μαρία Βουμβουλάκη
''Η καλλιτέχνης αποδίδει τα εικαστικά μοτίβα με μιά άλλη γλώσσα που καταδεικνύει πως είναι κάτοχος μιας εσωτερικής βαθιάς ελευθερίας και μιας ιδιοσυγκρασίας εκλεκτιστικής που προέρχεται από καίρια ενδοσκόπηση. Επιτρέπει στο καλλιτεχνικό εαυτό της να εκφράζεται ασύμφωνα με τα κελεύσματα των καιρών που διανύει. Δεν ακολουθεί τύπους και πρότυπα αλλά μια θετική γόνιμη οδό στην οποία δέχεται μηνύματα, τα επεξεργάζεται τα φιλτράρει και τα εκτοξεύει από το δικό της βεληνεκές, σε ακτίνες απόστασης από τη ταύτιση και τη πιθανή τυποποίηση. Με πληθωρικότητα, το αρμονικό παιχνίδισμα που αφήνει να διαφαίνεται σε όλες τις σεκάνς των πινάκων της δένεται απαράμιλλα με την πλαστικότητα των όγκων, σε ένα λυρικό περπάτημα στο οποίο η εξπρεσιονιστική παραστατικότητα δίνει το μέτρο του άρτιου πάθους που φτάνει ευπρόσδεκτα στο πέλαγος των αποκαλυπτικών συνειρμών και των τάσεων της σύγχρονης αναδημιουργίας.''
